به نام حضرت باران
ـ
[بادِروا الموتَ الذی إن هَرَبتُم منه أدرکَکُم
وإن أقَمتُم أخَذَکُم
وإن نَسِیتُموه ذَکَرَکُم]
::
::
بر مرگ پیشی گیرید زیرا اگر بگریزید شما را دریابد،
و اگر برجا بمانید شما را می‌گیرد،
و اگر فراموشش کنید شما را به یاد آورد...
نهج البلاغة: الحکمة 203
به نام حضرت باران
عکاس: عاصم الموسوی
تصاویری از عزاداری امام حسین (ع) در شهر مقدس کربلاء
به نام حضرت باران
شاعر: جابر الکاظمی
دانلود: (+)
پخش: (+)
[انا لو یکشفُ عن عینی الغطاء .... یا حسین بک لم یزدد یقینی
مـثـلما امنتُ با اللهِ الاحد .... بکَ امنتُ فصارَ الحبُ دینی]
یا حسین (ع)... اگر پرده از پیش چشمان من برداشته شود یقینم به تو بیشتر نمی‌شود
چون من همان‌گونه که به خدای یکتا ایمان آوردم، به تو ایمان آوردم و عشق دینم شد...
به نام حضرت باران
ایلیا ابوماضی (+)
برگردان: اسماء خواجه‌زاده
ایلیا ابوماضی از شاعران بزرگ و مهاجر عرب است. این قصیده با قافیه «من نمی‌دانم» در ثنای امام علی (ع) سروده شده است. که ترجمه بخش‌هایی از آن در پی می‌آید:
«ناگهان احساس محبت پنهانى مرا متوجه کرد، و گمان بردم ـ و گمان انسان زیرک با یقین تفاوت دارد ـ که:
میلاد مولاى ما امیرالمؤمنین است. پس نادان را واگذار و گفتنِ این حرف را که: ـ من نمی‌دانم.
به نام حضرت باران
أشهد بالمطر/ غاده السمان
برگردان: اسماء خواجه‌زاده
[أشهد بالمطر
أحببتک... و سأنساک...]
::
::
باران را گواه می‌گیرم
روزی دوستت داشتم...
اما فراموشت خواهم کرد...
به نام حضرت باران
اشهد علی عصیان/ غاده السمان (+)
برگردان: اسماء خواجه‌زاده
[لن أغفر لک
وسأعاقبک عقاباً لن تنساه:
سأحُبّــک...]
::
::
... و هرگز تو را نخواهم بخشید
و چنان مجازاتت می‌کنم که هیچ‌وقت فراموش نکنی:
عاشقت می‌شوم...!
به نام حضرت باران
«الرجل یعشق بعینه والمرأة بأذنیها»
ـ مرد از طریق چشم‌هایش عاشق می‌شود و زن از طریق گوش‌هایش..
أدیب إسحاق؛ ادیب و روزنامه‌نگار و شاعر سوری
به نام حضرت باران
انتشار نخستین کتاب به‌زبان فارسی از علامه الفضلی(ره)، نماینده رهبر معظم انقلاب در عربستان
جلد نخست کتاب قیام امام حسین(ع) در پرتو نص و سند نوشته علامه عبدالهادی الفضلی(ره)، متفکر برجسته شیعی عربستان با ترجمه اسماء خواجه زاده از سوی دفتر نشر معارف منتشر شد.
ـ
معلقات سبع (+)
شرح حسین بن أحمد الزوزنی بر معلقات سبع (+)
زهیر بن أبی سلمى
هو زهیر بن أبی سلمى ـ واسم أبی سلمى : ربیعة بن رباح المزنی من مزینة ابن أد بن طایخة.
کانت محلّتهم فی بلاد غطفان، فظنّ الناس أنّه من غطفان، وهو ما ذهب إلیه ابن قتیبة أیضاً.
وهو أحد الشعراء الثلاثة الفحول المقدّمین على سائر الشعراء بالاتّفاق، وإنّما الخلاف فی تقدیم أحدهم على الآخر، وهم: امرؤ القیس وزهیر والنابغة. ویقال: إنّه لم یتصل الشعر فی ولد أحد من الفحول فی الجاهلیة ما اتصل فی ولد زهیر، وکان والد زهیر شاعراً، واُخته سلمى شاعرة، واُخته الخنساء شاعرة، وابناه کعب ومجبر شاعرین، وکان خال زهیر أسعد بن الغدیر شاعراً، والغدیر اُمّه وبها عرف، وکان أخوه بشامة بن الغدیر شاعراً کثیر الشعر.
ویظهر من شعر ینسب إلیه أنّه عاش طویلا إذ یقول متأفّفاً من هذه الحیاة ومشقّاتها حتّى سئم منها:
ـ
معلقات سبع (+)
شرح حسین بن أحمد الزوزنی بر معلقات سبع (+)
عدد القصائد المعلّقات
لقد اُختلف فی عدد القصائد التی تعدّ من المعلّقات، فبعد أن اتّفقوا على خمس منها؛ هی معلّقات: امرئ القیس، وزهیر، ولبید، وطرفة، وعمرو بن کلثوم. اختلفوا فی البقیّة، فمنهم من یعدّ بینها معلّقة عنترة والحارث بن حلزة، ومنهم من یدخل فیها قصیدتی النابغة والأعشى، ومنهم من جعل فیها قصیدة عبید بن الأبرص، فتکون المعلّقات عندئذ عشراً.
نماذج مختارة من القصائد المعلّقة مع شرح حال شعرائها
أربع من هذه القصائد اخترناها من بین القصائد السبع أو العشر مع اشارة لما کتبه بعض الکتاب والأدباء عن جوانبها الفنیة.. لتکون محور مقالتنا هذه:
امرؤ القیس
اسمه: امرؤ القیس، خندج، عدی، ملیکة، لکنّه عرف واشتهر بالاسم الأوّل، وهو آخر اُمراء اُسرة کندة الیمنیّة.
أبوه: حجر بن الحارث، آخر ملوک تلک الاُسرة، التی کانت تبسط نفوذها وسیطرتها على منطقة نجد من منتصف القرن الخامس المیلادی حتى منتصف السادس.
اُمّه: فاطمة بنت ربیعة اُخت کلیب زعیم قبیلة ربیعة من تغلب، واُخت المهلهل بطل حرب البسوس، وصاحب أوّل قصیدة عربیة تبلغ الثلاثین بیتاً.
به نام حضرت باران
عیناک ارض لاتخون/ فاروق جویدة (+)
برگردان: اسماء خواجه زاده
چشم‌هایت خانه من است
وقتی دنیا به ما تنگ می‌شود
و از درد به ستوه می‌آییم...
به نام حضرت باران
انتشار ترجمه کتاب «یهودی کیست؟» اثر یهودی‌پژوه مشهور مصری دکتر عبدالوهاب المسیری
ــ
معلقات سبع (+)
شرح حسین بن أحمد الزوزنی بر معلقات سبع (+)
التعریف المختصر الکامل للمعلقات من کافة الجوانب
کان فیما اُثر من أشعار العرب، ونقل إلینا من تراثهم الأدبی الحافل بضع قصائد من مطوّلات الشعر العربی، وکانت من أدقّه معنى، وأبعده خیالاً، وأبرعه وزناً، وأصدقه تصویراً للحیاة، التی کان یعیشها العرب فی عصرهم قبل الإسلام، ولهذا کلّه ولغیره عدّها النقّاد والرواة قدیماً قمّة الشعر العربی وقد سمّیت بالمطوّلات، وأمّا تسمیتها المشهورة فهی المعلّقات. نتناول نبذةً عنها وعن أصحابها وبعض الأوجه الفنّیة فیها :
فالمعلّقات لغةً من العِلْق: وهو المال الذی یکرم علیک، تضنّ به، تقول: هذا عِلْقُ مضنَّة. وما علیه علقةٌ إذا لم یکن علیه ثیاب فیها خیر(1)، والعِلْقُ هو النفیس من کلّ شیء، وفی حدیث حذیفة: «فما بال هؤلاء الّذین یسرقون أعلاقنا» أی نفائس أموالنا(2). والعَلَق هو کلّ ما عُلِّق(3) .
وأمّا المعنى الاصطلاحی فالمعلّقات: قصائد جاهلیّة بلغ عددها السبع أو العشر ـ على قول ـ برزت فیها خصائص الشعر الجاهلی بوضوح، حتّى عدّت أفضل ما بلغنا عن الجاهلیّین من آثار أدبیة(4) .
والناظر إلى المعنیین اللغوی والاصطلاحی یجد العلاقة واضحة بینهما، فهی قصائد نفیسة ذات قیمة کبیرة، بلغت الذّروة فی اللغة، وفی الخیال والفکر، وفی الموسیقى وفی نضج التجربة، وأصالة التعبیر، ولم یصل الشعر العربی الى ما وصل إلیه فی عصر المعلّقات من غزل امرئ القیس، وحماس المهلهل، وفخر ابن کلثوم، إلاّ بعد أن مرّ بأدوار ومراحل إعداد وتکوین طویلة .
به نام حضرت باران
غادة السمان
[اشهد أننی احببتک مرة...
و ما زلت...]
:: ::
گواهی میدهم که یک بار عاشقت شدم
و هنوز هم...
به نام حضرت باران
شاعر: (؟)
برگردان: اسماء خواجه‌زاده
صــــدای تـــــو
صدای تو نان سر سفره ام
پرده اتاقم
و قفل قفسم است
وقتی سکوت می‌کنی
فشارم می‌افتد
سرگیجه می‌گیرم
از گرسنگی می‌میرم
و ثانیه‌ها در نبضم جان می‌دهند
با من حرف بزن...
:: ::
متن شعر:
