به نام حضرت باران
ایلیا ابوماضی (+)
برگردان: اسماء خواجه‌زاده
ایلیا ابوماضی از شاعران بزرگ و مهاجر عرب است. این قصیده با قافیه «من نمی‌دانم» در ثنای امام علی (ع) سروده شده است. که ترجمه بخش‌هایی از آن در پی می‌آید:
«ناگهان احساس محبت پنهانى مرا متوجه کرد، و گمان بردم ـ و گمان انسان زیرک با یقین تفاوت دارد ـ که:
میلاد مولاى ما امیرالمؤمنین است. پس نادان را واگذار و گفتنِ این حرف را که: ـ من نمی‌دانم.
به نام حضرت باران
أشهد بالمطر/ غاده السمان
برگردان: اسماء خواجه‌زاده
[أشهد بالمطر
أحببتک... و سأنساک...]
::
::
باران را گواه می‌گیرم
روزی دوستت داشتم...
اما فراموشت خواهم کرد...
به نام حضرت باران
اشهد علی عصیان/ غاده السمان (+)
برگردان: اسماء خواجه‌زاده
[لن أغفر لک
وسأعاقبک عقاباً لن تنساه:
سأحُبّــک...]
::
::
... و هرگز تو را نخواهم بخشید
و چنان مجازاتت می‌کنم که هیچ‌وقت فراموش نکنی:
عاشقت می‌شوم...!
به نام حضرت باران
«الرجل یعشق بعینه والمرأة بأذنیها»
ـ مرد از طریق چشم‌هایش عاشق می‌شود و زن از طریق گوش‌هایش..
أدیب إسحاق؛ ادیب و روزنامه‌نگار و شاعر سوری
به نام حضرت باران
انتشار نخستین کتاب به‌زبان فارسی از علامه الفضلی(ره)، نماینده رهبر معظم انقلاب در عربستان
جلد نخست کتاب قیام امام حسین(ع) در پرتو نص و سند نوشته علامه عبدالهادی الفضلی(ره)، متفکر برجسته شیعی عربستان با ترجمه اسماء خواجه زاده از سوی دفتر نشر معارف منتشر شد.
ـ
معلقات سبع (+)
شرح حسین بن أحمد الزوزنی بر معلقات سبع (+)
زهیر بن أبی سلمى
هو زهیر بن أبی سلمى ـ واسم أبی سلمى : ربیعة بن رباح المزنی من مزینة ابن أد بن طایخة.
کانت محلّتهم فی بلاد غطفان، فظنّ الناس أنّه من غطفان، وهو ما ذهب إلیه ابن قتیبة أیضاً.
وهو أحد الشعراء الثلاثة الفحول المقدّمین على سائر الشعراء بالاتّفاق، وإنّما الخلاف فی تقدیم أحدهم على الآخر، وهم: امرؤ القیس وزهیر والنابغة. ویقال: إنّه لم یتصل الشعر فی ولد أحد من الفحول فی الجاهلیة ما اتصل فی ولد زهیر، وکان والد زهیر شاعراً، واُخته سلمى شاعرة، واُخته الخنساء شاعرة، وابناه کعب ومجبر شاعرین، وکان خال زهیر أسعد بن الغدیر شاعراً، والغدیر اُمّه وبها عرف، وکان أخوه بشامة بن الغدیر شاعراً کثیر الشعر.
ویظهر من شعر ینسب إلیه أنّه عاش طویلا إذ یقول متأفّفاً من هذه الحیاة ومشقّاتها حتّى سئم منها:
