۲۰ خرداد۱۰:۱۲
به نام حضرت باران
اسماء خواجه زاده
دردت به جان ِ پر بلای ِ همین بغض‌های ناگهان،
من که تمام ِ این سال‌های حضور ِ باران ِ بی تو را گریسته‌ام
و در هوای همین دلتنگی ِ پر از بن‌بست نفس کشیده‌ام
اما حواست هست
که لهجه‌ی بی‌مدارای گلوی ِ هزار گلایه
در کمین ِ این تحمل ِ طاق‌شده نشسته است...
تا کجای این تاریکی طاقت بیاورم حضرت ِ هرچه روشنی!
