به گزارش خبرگزاری فارس، کتاب «ناگفته‌هایی از زندگی آیت الله شهید سید محمدباقر صدر» نوشته علامه عفیف نابلسی، به زودی از سوی دفتر نشر معارف منتشر می‌شود.
این کتاب ترجمه «خفایا و اسرار من سیرة الشهید محمدباقر الصدر» به قلم آیت الله عفیف نابلسی است که به همت اسماء خواجه‌زاده مراحل نهایی ترجمه را می‌گذراند و تا پایان سال جاری از سوی ناشر منتشر می‌شود.
به نام حضرت باران
کتاب «سید حسن نصرالله؛ انقلابی جنوبی» نوشتۀ دکتر رفعت سید احمد (رئیس مرکز پژوهشهای یافای مصر) با ترجمۀ اسماء خواجه زاده از سوی دفتر نشر معارف منتشر شد.
به نام حضرت باران
کلمات: حاج جابر الکاظمی (+)
برگردان: اسماء خواجه زاده
انا لو یکشفُ عن عینی الغطاء.... یا حسین بک لم یزدد یقینی
مـثـلما امنتُ با اللهِ الاحد .... بکَ امنتُ فصارَ الحبُ دینی
ای حسین اگر پرده از پیش چشمان من برداشته شود یقینم به تو بیشتر نمی‌شود
چون من همان‌گونه که به خدای یکتا ایمان آوردم، به تو ایمان آوردم و عشق دینم شد
انت بعیون الطبیعة جثة ما بین المراهف
انت عند الناس هیکل على الرمال و جرحه نازف
تو در چشم طبیعت جسمی هستی که وسط شمشیرهای برّنده قرار گرفت
و در چشم مردم پیکری هستی که روی شن‌ها غلتید و خون از او جاری است
به نام حضرت باران
مرحوم آیت‌الله سیدمرتضی خسروشاهی
ترجمه اسماء خواجه‌زاده (+)
در روز غدیر رسول خدا(ص)، علی بن ابیطالب(ع) را به خلافت و امامت منصوب کرد و وجوب اطاعت از او را برای همه امت خویش در حدیث: «من کنت مولاه فعلی مولاه»، که از فریقین متواتر است،1 تبیین فرمود. چون عید غدیر امسال (سال 1352ق) نزدیک شد، از چند تن از علمای ثقه شنیدم که شیخ محمد صدیق، یکی از علمای عامه و ساکن حمامیان از توابع کردستان (وفقنا الله و ایاه للعمل و الایمان) به دلالت لفظ «مولی» در حدیث فوق اشکال کرده و می‌گوید «مولی» به معنای «اولی بالنفس» است، و چون این واژه عربی است، ما عجم‌ها برای فهم معنای آن می‌بایست به کتابهای لغت مراجعه کنیم.
به نام حضرت باران
خطبه زیر یکی از خطابه‌های امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) است که ضمن آن خودشان را مدح و وصف می‌نمایند.
متن و ترجمه‌ی خطبه:
به نام حضرت باران
نویسنده: آیت‌الله سید مرتضی خسروشاهی(ره) (+)
ترجمه: اسماء خواجه‌زاده
به طور کلی، قطعاً امامیه درباره امامت امام خود به نصوص استناد میکند، حال آنکه مخالفین ادعای وجود نص درباره خلیفه خود را ندارند، اگرچه شیخ عبدالرؤوف مناوی در کنوز الدقائق ضمن حرف خاء به نقل از حکیم ترمذی در النوادر روایت: «خلیفه بعد از من ابوبکر است و بعدش عمر و بعد از آن اختلاف به وجود می‌آید»! را ذکر کرده، اما تا آنجا که من می‌دانم در میان آنان کسی به این روایت استناد نکرده است. شاید به این دلیل که:
الف) از نظر آنان سند روایت ضعیف است.
ب) عدم دلالتش بر جانشینی خدا و رسول خدا و حتی مردم واضح است. چون درباره کسی که او را به عنوان جانشین منصوب کردند اختلاف به وجود نمی‌آید، او خلیفه خدا است چه مردم او را بپذیرند چه نپذیرند، چه به او راضی باشند چه او را بکشند.
ج) کذب و جعل روایت واضح است. چون با آنچه از روایتی که از ابوبکر نقل کرده‌اند تعارض دارد. روایت این است: ابوبکر در بستر بیماری که در آن وفات یافت گفت: «دوست داشتم سه موضوع را از رسول خدا(ص) سؤال کنم: یکی اینکه خلیفه پس از او چه کسی خواهد بود تا با او نزاع و تشاجر نکنیم، و دیگر اینکه میراث عمه و دختر خواهر را از او سؤال میکردم که به آن نیاز داشتم...». (1)
اگر روایت خلافت واقعاً صحیح بود یا بعد از زمان خلافت او وضع و جعل نشده بود؛ آن را از گوشه و کناری شنیده بود و دیگر آرزو نمی‌کرد که ای کاش خودش از پیامبر(ص) می‌پرسید، و نزاع درباره این موضوع را به خودش نسبت نمی‌داد، چون اختلاف بعد از عثمان پدید آمد نه بعد از عمر.
علاوه بر اینها، من معنای این حرف را نمی‌فهمم که می‌گوید: دوست داشتم بپرسم خلیفه بعد از او چه کسی است؟ چطور این حرف را زده است و چه فکری کرده است؟ ای کاش می‌دانستم معنای حرف او چیست؟ چون اگر فرض کنیم که ابوبکر در طول زندگی رسول خدا(ص) از پرسیدن این مطلب غفلت کرده باشد، رسول خدا(ص) با آن درجه از مهربانی و عطوفتی که نسبت به امت داشت از بیان ابتدایی [و بدون پرسش] این مطلب غافل نخواهد بود؛ مانند سایر احکامی که البته از نظر اهمیت از این مطلب پایین بودند و اهتمام به آن نیز کمتر بود؛ و این نکته بسیار بدیهی و آشکار است.
به نام حضرت باران
شعر: نزار قبانی (+)
برگردان: اسماء خواجه زاده
أتجوَّلُ فی الوطنِ العربیِّ
لأقرأَ شعری للجمهورْ
فأنا مقتنعٌ
أنَّ الشعرَ رغیفٌ یُخبزُ للجمهورْ
وأنا مقتنعٌ منذُ بدأتُ
بأنَّ الأحرفَ أسماکٌ
وبأنَّ الماءَ هوَ الجمهورْ...
به نام حضرت باران
از کتاب: من هو الیهودی؟/ عبدالوهاب المسیری
برگردان: اسماء خواجه زاده
... در بسیاری از ادبیات صهیونیستی و غربی، وقتی از شخصیت یهودی یا هویت یهودی سخن به میان می‌آید، همیشه به تجربه تاریخی مشخصی که تجربه یهود یدیش است اشاره شده است؛ یک دسته از یهودیان شرق اروپا که گروه‌های کاری تشکیل داده بودند، اعضای آن به زبان یدیشی سخن می‌گفتند، و در همان شرایط اقتصادی و اجتماعی و همان محیط فرهنگی مسیحی زندگی می‌کردند. آنچه شخصیت یهودی شرق اروپا را تفکیک کرد میتوان «شخصیت یدیشی» نامید. گروهی که نشان و آثار خود را نه از طریق تشکیل تاریخ جهانی یهود، که از طریق تشکیل تمدن اروپای شرقی مشخص میکند. آرتور روبین در کتاب خود به نام یهود در دوره کنونی تأکید میکند از نظر او کلمه یهودی به معنای «اشکنازی» است و یهودیان سفارد یا یهودیان شرق جزء «یهودی» نیستند. یهود یدیشی در پایان قرن نوزدهم اکثریت جوامع یهود (تقریباً 80%) در جهان را تشکیل می‌داد، اما این مسأله از آنان شخصیت جهانی یهودی نساخت، زیرا شخصیت (قومی) یدیشی حاصل تأثیرگذاری اجتماعی و فرهنگی مشخصی میان جامعه یهود و جامعه اروپای شرقی در لهستان و روسیه بود. از آنجا که خاستگاه طرح حزب سیاسی بوند (اتحادیه کارگران یهودی) ایمان به وجود شخصیت قومی یهودی اروپای شرقی، و نه شخصیت جهانی یهودی بود راه حل مطرح‌شده این شخصیت یدیشی را بدون آنکه به ابعاد جهان‌شمول و تئوری درافتد، تغییر می‌داد. لنین ابتدا این راه حل را رد کرد اما در نهایت روسیه شوروی آن را تصویب نمود.
به نام حضرت باران
از: هوامش على دفتر النکسة/ نزار قبانی (+)
برگردان: اسماء خواجه زاده
لا تلعنوا السماءْ
إذا تخلّت عنکمُ..
لا تلعنوا الظروفْ
فالله یؤتی النصرَ من یشاءْ
ولیس حدّاداً لدیکم.. یصنعُ السیوفْ
به نام حضرت باران
شعر: غاده السمان (+)
برگردان: اسماء خواجه زاده
فی أی غرف بیتک تقع صور حبیباتک
لأعلق لهن الأزهار و زینات العید؟
اعذرنی... حبی لک غیر متحضر
یجهل الغیرة و شهیة التملک...
انه عفوی... بدائی.. ساذج... بسیط کالمطر
به نام حضرت باران
شعر: امام حسن مجتبی علیهالسلام
برگردان: اسماء خواجه زاده
1. قل للمقیم بغیر دار إقامةٍ حان الرحیل فودّع الأحبابا
2. انّ الذین لقیتهم وصحبتهم صاروا جمیعاً فی القبور ترابا
::
::
به نام حضرت باران
کتاب «حدیث غدیر و مسئله ولایت» تألیف حضرت آیت الله سید مرتضی خسروشاهی از علمای برجسته آذربایجان توسط انتشارات کلبه شروق منتشر شد. این اثر که ترجمه کتاب عربی ایشان «معنی حدیث الغدیر» می‌باشد، به کوشش و تحقیق استاد سید هادی خسروشاهی و با ترجمه اسماء خواجه‌زاده به چاپ رسیده است.
معرفی کتاب:
