اسماء خواجه زاده مترجم کشورمان در ایام عملیات طوفان الاقصی و نیز تهاجم وحشیانه اشغالگران علیه مردم غزه اقدام به ترجمه روزنوشت های مردم غزه و سایر عرب زبانان در واکنش به این اتفاق کرد؛ روایت هایی ساده که اغلب از زبان مردم عادی غزه روایت می شود و بیانگر رنج و خشمی است که این مردم در سال های اخیر از اشغالگری متحمل شده اند. این گزارش اختصاص به خواندن این روایت ها دارد و هیچ تحلیل دیگری نیاز ندارد چرا که این قدر رسا نوشته شده که آن را بی نیاز از تفسیر و تحلیل می کند.
عرفات الحاجی: گریه نکنید، همدردی واظهار همبستگی نکنید. توقف جنگ یا محکوم کردن قاتلان جنایتکار فایده ای ندارد. خون ما روی دست همه شماست. در غزه هرکه را دوست داشتیم، سلاخی کردند و هرچه می شناختیم، سوزاندند. وظیفه ما این است که انتقام بگیریم. فقط انتقام بگیریم. فقط انتقام بگیریم. حتی در جنگ 2014 که به نظرم بی رحمانه ترین جنگ بود، چنددقیقه ای وقت داشتیم نفس بکشیم یا فکر کنیم، کجا پناه بگیریم یا برویم. عده ای لااقل فرصت کمک به مجروح ها و محاصره شده ها را داشتند. می توانستیم شهدا را دفن کنیم و اجساد را برداریم. در مقایسه با اتفاقی که الان می افتد، جهنم 2014 بهشت بود.
تمیم البرغوثی: ابومازن سقوط می کند و تشکیلات در رام الله سقوط می کند! این جنایت و تمام جنایت های بعدش بر گردن اسرائیل و تمام کسانی است که حمایتش می کنند.اسرائیل رژیمی است که تعادل عقلی ندارد. از میلیون ها نفر در شمال غزه می خواهد خانه هایشان را ترک کنند. دیوانه اند؟! اگر این کار را بکنیم، چه چیز مانعش می شود؛ همین را از اهالی ضفه یا داخل کشور نخواهد و نگوید فردا از آنجا بروند؟ این آخرین جنگ اسرائیل است: به پایان می رسد یا به پایان می رسد.
رضوان الاخرس نویسنده: کودکانمان ای دنیا! کودکانمان را قاتلان انبیا کشتند. کودکانمان به دست اهل خیانت و رذالت کشته شدند. به دست کسانی که هیچ عهد و تعهدی را رعایت نمی کنند. صهیونیست های رذل کودکانمان را داخل بیمارستان کشتند.
ابراهیم زی سی: در حالی که خانواده ها در غزه مسکن و غذا و نوشیدنی و مرگ را باهم تقسیم می کنند، صهیونیست ها از زندانیان خود که دست نیروهای مقاومت هستند، اجازه می خواهند. این قطره ای است از دریای تفاوت میان صاحب زمین و کسی که از آن طرف دریاها آورده اند؛ تفاوت از زمین تا آسمان!
سعد واحدی: خانواده شهاب در جبالیا، شمال غزه میزبان گروه هایی از آوارگان بیت حانون در خانه خود شدند. خانه بدون هشدار قبلی با بمب سنگین بمباران شد. 44 نفر داخل خانه شهید و فقط 6 نفر مجروح شدند. نیمی از شهدا زیر 18سال داشتند. بزرگ ترینشان 62 و کوچک ترینشان شیرخواری 2ساله بود.
مقداد: مردم همه به یکدیگر تسلیت می گویند. هیچ کسی نیست که شهید نداشته باشد. یکی می آید شهادت فامیلی را تسلیت بگوید، تو نیز شهادت پسر یا دخترش را به او تسلیت می گویی.امروز در سخت ترین موقعیت زندگی بودم و هنوز نتوانسته ام با آن کنار بیایم. غصه امروز سال ها با من می ماند. در بیمارستان خواهرم را (شوهرش شهید شده) بغل کردم. گفت: «بگو همه ش خوابه و تموم می شه و وقتی بیدار شدیم همه چی فرق می کنه.» نه توانستم جواب بدهم، نه حرف بزنم، نه اشک هایم را پنهان کنم.
اوانی بلال: یاد نمایش غربی ها سر عکس پرستار فداکاری که رد ماسک روی صورتش مانده بود، می افتم، در حالی که پزشکان غزه را می بینم؛ جراحانی که بچه هایشان را بین اجساد می بینند، پزشکان تکه تکه شده در بمباران، آبشار بی انتهای سخت ترین جراحت ها و مدیر بیمارستانی که آنجا را رها نمی کند و قول می دهد تا دم مرگ کار کند. یکی از ساکنان غزه: در سال 2023 خوابیدیم، در سال 1948 بیدار شدیم.
عمر هواش روزنامه نگار: منطقی است کلمبیا در امریکای شمالی سفیر رژیم اشغالگر اسرائیل را اخراج کند اما سفرای این رژیم با خیال راحت در کشورهای عربی و اسلامی ما نشسته باشند؟
برار نزار ریان نویسنده فلسطینی: روز دهم کشتار، مصر، اردن، امارات، مغرب و ترکیه هیچ کدام سفیران خود را از رژیم اشغالگری که نابودمان می کند، فرانخوانده اند. دیگر در اخبار، نمی گویند فلانی شهید شد، بلکه می گویند: (اهالی) خانه فلانی به شهادت رسیدند.
حنان فرفور: اشغالگر، نانوایی ها را بمباران می کند. می خواهند نان در خون غوطه بخورد. اشغالگر می خواهد خون را از روی نان پاک کنیم و بخوریم. می خواهد کاری کند از خرید نان بترسیم.
اسما علیان: نمی توانیم کاری کنیم. حرف زدن فلسطین را آزاد نمی کند. تحریم من تاثیر ندارد. هر خروج، تحریم و کلمه ای که برای یاری فلسطین می نویسی، بالاخره راهش را به دل پیدا می کند. خودت را موجود کوچک و غیرموثر تصور نکن. ما به رغم راه های بیان متفاوت، خاری هستیم در پای رژیم صهیونیستی غاصب. فلسطینی، اگرچه سلاح به دست بگیرد، غیرنظامی است و شهرک نشین اسرائیلی، اگرچه گل در دست داشته باشد، استعمارگر. نه! ما مثل هم نیستیم. کشتگان آنها در جهنم اند و چه بدجایگاهی، و شهدای ما به اذن خداوند، در بهشت نعیم.
محمد ابوعبید: رسانه های عربی از اصطلاحات اسرائیلی و غربی مثل جنگ اسرائیل/حماس یا درگیری بین اسرائیل/حماس درباره تجاوز اشغالگران اسرائیلی به ملت فلسطین استفاده نکنند. جنگ علیه مردم فلسطین یا حداقل جنگ علیه غزه دقیق است. باید حواسشان باشد پنج کشور غربی در جنگ اسرائیل بر ضد شهروندان بی دفاع غزه و ضفه شریکند.
ضیا دیوادی: مادربزرگم در جنوب غزه است. بعد ازدست دادن خانه مان به او زنگ زدم. گریه می کند و می گوید، نگران نباش عزیزم. خانه را دوباره می سازیم. خانه پدرم را با سال ها حرمان و پس انداز توانستیم بخریم. همیشه افتخار می کردیم خانه زیبایی داریم که همه خانواده آنجا جمع می شوند. حالا همه چیز از بین رفته.ما به صحرا (ی سینا) نمی رویم و آنجا اردوگاه نخواهیم داشت. «سینا» خاک مصر است، نه فلسطین. اگر به آنجا برویم هیچ وقت به غزه برنمی گردیم. اتفاقی که در 1948 افتاد، تکرار نخواهد شد. خروج از غزه در کار نیست. غزه آخرین اردوگاه ماست.
محمد غازی: داشتیم سنگ لحد روی قبر زن عموی شهیدم می گذاشتیم که مردی آمد و گفت: جنین شش ماهه ای در بمباران سقط شده و می خواهیم با شهید شما دفنش کنیم. انگار خدا برای زن عمویم از بهشت گنجشکی فرستاد تا دلداری اش بدهد.
یحیی از غزه: ما در معرض پاکسازی قومی قرار گرفته ایم. ای سربازان محمد(ص) به فریاد برسید. کشتارها تمام نمی شود. شهدا قابل شمارش نیستند. در یک هفته بیش از 4 هزار نفر شهید شده اند. از دل غزه از سربازان محمد(ص) می خواهم به فریاد برسند.ای مردم ضفه و مناطق 48 و اردن و سوریه! امت عربی و اسلامی! موبایلم را در خانه یکی از همسایه ها با انرژی خورشیدی شارژ کردم و از غزه با شما حرف می زنم. ما قتل عام می شویم. شب و روز ما را می کشند. پوشش رسانه ای به خاطر قطعی برق و راه های ارتباطی قطع است. دشمن را بزنید و به داد ما برسید. اگر تمام مردم غزه شهید شدند، در دنیا و آخرت برای ما شهادت دهید که در راه عدالت و آزادی و مستضعفان زمین جان دادیم و در راه خدا برای احقاق حق مقابل نیروی شیطان (امریکا و انگلیس و صهیونیست) جنگیدیم. از داخل غزه و زیر حملات رژیم صهیونیستی شما را به دین و شرافت و عزت و عدالت تان قسم می دهم به نبرد طوفان الاقصی بپیوندید. غزه را تنها رها نکنید. از تمام جبهه ها بر سرشان آتش بریزید. باشد که ویران و نابود شوند.
علی عکور شاعر عربستانی: دوستی فلسطینی دارم که هرروز به او پیام می دهم تا حالش را بپرسم. هربار جوابم را می دهد، حس می کنم از نو متولدشده. در غزه می خواهند یک روز زنده بمانند و امروز عمری بلند است. پیام می دهم و می گویم: کاش می توانست برای یک روز بیشتر بگوید حالش خوب است و وقتی گفت، روز بعد می پرسم: برای دوروز پشت سر هم چه؟
عبدالوهاب المسیری: از آنجا که جوهره جهان غرب مسیحی نیست و بت پرست است، و ویژگی بت پرست این است که تنها با حواس پنجگانه درک می کند؛ باید چیزی که من اسمش را می گذارم پیام های مسلحانه برایش بفرستی تا بشنود. این طبیعت فرد بت پرست است. او حق و غیب را باور ندارد، حواس پنجگانه را باور دارد.
شهرزاد: اسمم شهرزاد است و 23سال دارم و عکس پروفایل منم. ترس بزرگم این است که مرگم در حمله صهیونیستی یک عدد بین اعداد روبه افزایش باشد. مثلا «شهادت دختری جوان و عده ای دیگر در بمباران خانه غیرنظامیان». من عدد نیستم. 23سال طول کشیده تا اینکه می بینید، شوم و حالا خانه ای دارم و دوستانی و حافظه ای و بسیاری درد.
عایشه السیفی شاعر فلسطینی: اگر مساله چنین است، شعار «نمی بخشیم و فراموش نمی کنیم» شعار بلند بلند ماست. و اگر مساله چنان باشد، چنین است. با این حال خورشید می تواند از سنگ طلوع کند! چرا که سرزمین ما، سرزمین ماست.
بشار حمدان: دنیا چندعکس از رنج ملت فلسطین دیده؟ مطمئنم از بیش از 75سال قبل میلیون ها عکس و فیلم از کوچ اجباری و کشتار ما دیده. غزه سال هاست جلوی دوربین ها سلاخی می شود و هیچ حرکتی نمی شود. این عکس ها صرفا یک تراژدی کمدی برای جامعه منافق بین المللی است که تصویر فلسطینی را مرده و بدون مقاومت دوست دارد.
سعاد القیسی: به من 30 رزمنده از حزب الله، 30 رزمنده از انصارالله، 30 رزمنده از حشدالشعبی و 6 سعودی بدهید؛ قدس را آزاد می کنیم. 6 سعودی وظیفه شان آشپزی برای رزمنده هاست.
جفرا الحب: خانه خانواده لحام را در خان یونس زدند و وقتی آمبولانس ها برای نجات رفتند، آمبولانس ها را هم زدند. آیا محکوم کننده ای هست؟ آمبولانس ها، مساجد، مدارس، دانشگاه ها، بیمارستان ها، بیمارستان بیت حانون، خانه ها، شرکت های ارتباطی، بانک ها، مراکز، برج ها و بازارها بمباران شدند.
روزنامه ایران
