ـــ
تولد و زندگی جورج عبد الله
جورج ابراهیم عبدالله - اسم جنبشی عبدالقادر سعدی - در دوم آوریل ۱۹۵۱ در روستای قبیات در ناحیه عکار در شمال لبنان در خانواده‌ای مسیحی مارونی متولد شد و پدرش در ارتش لبنان کار می‌کرد. او از پانزده سالگی فعالیت سیاسی را شروع کرد و به حزب سوسیال ناسیونالیست سوریه پیوست.
تجربه عملی
جورج عبدالله تحصیلات خود را در دار المعلمین اشرفیه بیروت به پایان رساند و سال ۱۹۷۰ فارغ التحصیل و معلم مدرسه‌ای در عکار شد. سپس شرایط غم‌انگیز منطقه باعث تغییر بینش او شد و در دهه ۱۹۷۰، در محافل حامی حقوق فلسطین و ناسیونالیسم عربی شرکت کرد و با دوستانش بر سر مظلومیت مردم فلسطین بحث می‌کردند.
حمایت از مبارزات فلسطین
در اواخر دهه هفتاد قرن پیش، به جنبش ملی لبنان (اتحاد فعال در طول جنگ داخلی لبنان) پیوست.
سال ۱۹۸۰، او و جمعی دیگر "جنبش‌های مسلح انقلابی لبنان" که یک جنبش مارکسیست و ضد امپریالیستی بود را تأسیس کردند. این جنبش مسئولیت پنج حمله را در اروپا بین سال‌های ۱۹۸۱ و ۱۹۸۲ به‌عنوان بخشی از فعالیت‌های وفادار به آرمان فلسطین به عهده گرفت.
ترورهای زیادی به این جنبش نسبت داده شد، از جمله قتل چارلز ری، معاون وابسته نظامی سفارت آمریکا در فرانسه، و یاکوف پارسیمانتوف، مشاور دوم سفارت رژیم صهیونیستی در پاریس.
جورج جمله مشهور خود که «من یک مبارزم نه جنایتکار» را در جریان این محاکمه خود در فرانسه گفت.
دستگیری و زندان
جورج عبدالله قبل از اینکه برای تحویل دادن وثیقه آپارتمانی که اجاره کرده بود به فرانسه برود در سوییس زندگی می‌کرد. پلیس فرانسه او را در ۲۴ اکتبر ۱۹۸۴ در شهر لیون به اتهام داشتن پاسپورت جعلی الجزایر دستگیر و به چهار سال حبس محکوم کرد.
در پاسخ به دستگیری وی، گروه مسلح وی، یک دیپلمات فرانسوی را در مارس ۱۹۸۵ ربودند. فرانسه قبول کرد زندانیان را از طریق الجزائر مبادله کند ولی به وعده خود درباره آزادی جورج عمل نکرد.
در آن زمان، پلیس فرانسه فاش کرد در زمان معامله به‌قول خودش مواد منفجره و سلاح‌هایی را در آپارتمان پیدا کرده، از جمله اسلحه‌ای که گمان داشت در قتل دیپلمات‌ها استفاده شده است.
جورج عبدالله در مارس ۱۹۸۷ به اتهام همدستی در اقدامات تروریستی و شرکت در ترور دیپلمات‌های آمریکایی و رژیم صهیونیستی به حبس ابد محکوم شد.
به گفته وکیل و حامیان او محاکمه عبدالله توسط یک قدرت خارجی ـ با اشاره به ایالات متحده آمریکا - انجام شد که با درخواست آزادی او مخالفت کرد.
درخواست آزادی
در سال ۱۹۹۹، جورج عبدالله شرایط آزادی مشروط خود را مطابق با قوانین فرانسه را فراهم کرد اما آزادی او چندین بار رد شد چون به گفته اداره کل پلیسِ وقت، فرانسه ترسید آزادی او، به‌عنوان یک شخصیت نمادین در مبارزه با صهیونیسم، نشان‌دهنده رویدادی بزرگ در لبنان باشد.
درخواست‌های او برای آزادی مشروط سال‌ها رد می‌شد. در فوریه ۲۰۱۲، نجیب میقاتی، نخست‌وزیر لبنان در سفری به پاریس خواستار آزادی او شد و او را «زندانی سیاسی» توصیف کرد.
در سال ۲۰۱۳، دادگاه فرانسه با آزادی او به شرط تبعید به لبنان موافقت اولیه خود را اعلام کرد، اما وزارت کشور فرانسه دستور اخراج لازم برای اجرای این تصمیم را صادر نکرد که این مسأله باعث شد او در زندان بماند.
روزنامه لبنانی الاخبار نوشت سال ۲۰۱۸ میشل عون، مدیر کل امنیت را مأمور کرد تا با رئیس سرویس اطلاعات خارجی فرانسه، ارتباط گرفته و تلاش کند راه حلی برای پرونده جورج پیدا کند.
در سال ۲۰۲، جورج از طریق مکاتبه با وزیر کشور باز هم تلاش کرد، اما تلاش‌های او بی‌پاسخ ماند. چندین تظاهرات در مقابل سفارت فرانسه در بیروت برگزار شد و خواستار آزادی فوری جورج عبدالله و امضای تصمیم فرستادن او به لبنان شدند.
در ۱۵ نوامبر ۲۰۲۴، داگاه فرانسه یازدهمین درخواست آزادی مشروط جورج عبدالله را (پس از ۴۰ سال) تأیید و دادستانی گفت دادگاه اجرای احکام از ۶ دسامبر به جورج عبدالله اجازه آزادی مشروط می‌دهد به شرط اینکه از قلمرو ملی خارج شود و دیگر برنگردد.
از سوی دیگر، دفتر دادستانی ملی ضد تروریسم در فرانسه اعلام کرد که قصد دارد نسبت به این تصمیم تجدیدنظرخواهی کند تا راه را برای به تعویق انداختن اجرای حکم باز شود.
