به نام حضرت باران
شعر: نزار قبانی (+)
برگردان: اسماء خواجه زاده
أتجوَّلُ فی الوطنِ العربیِّ
لأقرأَ شعری للجمهورْ
فأنا مقتنعٌ
أنَّ الشعرَ رغیفٌ یُخبزُ للجمهورْ
وأنا مقتنعٌ منذُ بدأتُ
بأنَّ الأحرفَ أسماکٌ
وبأنَّ الماءَ هوَ الجمهورْ...
به نام حضرت باران
از کتاب: من هو الیهودی؟/ عبدالوهاب المسیری
برگردان: اسماء خواجه زاده
... در بسیاری از ادبیات صهیونیستی و غربی، وقتی از شخصیت یهودی یا هویت یهودی سخن به میان میآید، همیشه به تجربه تاریخی مشخصی که تجربه یهود یدیش است اشاره شده است؛ یک دسته از یهودیان شرق اروپا که گروههای کاری تشکیل داده بودند، اعضای آن به زبان یدیشی سخن میگفتند، و در همان شرایط اقتصادی و اجتماعی و همان محیط فرهنگی مسیحی زندگی میکردند. آنچه شخصیت یهودی شرق اروپا را تفکیک کرد میتوان «شخصیت یدیشی» نامید. گروهی که نشان و آثار خود را نه از طریق تشکیل تاریخ جهانی یهود، که از طریق تشکیل تمدن اروپای شرقی مشخص میکند. آرتور روبین در کتاب خود به نام یهود در دوره کنونی تأکید میکند از نظر او کلمه یهودی به معنای «اشکنازی» است و یهودیان سفارد یا یهودیان شرق جزء «یهودی» نیستند. یهود یدیشی در پایان قرن نوزدهم اکثریت جوامع یهود (تقریباً 80%) در جهان را تشکیل میداد، اما این مسأله از آنان شخصیت جهانی یهودی نساخت، زیرا شخصیت (قومی) یدیشی حاصل تأثیرگذاری اجتماعی و فرهنگی مشخصی میان جامعه یهود و جامعه اروپای شرقی در لهستان و روسیه بود. از آنجا که خاستگاه طرح حزب سیاسی بوند (اتحادیه کارگران یهودی) ایمان به وجود شخصیت قومی یهودی اروپای شرقی، و نه شخصیت جهانی یهودی بود راه حل مطرحشده این شخصیت یدیشی را بدون آنکه به ابعاد جهانشمول و تئوری درافتد، تغییر میداد. لنین ابتدا این راه حل را رد کرد اما در نهایت روسیه شوروی آن را تصویب نمود.
به نام حضرت باران
از: هوامش على دفتر النکسة/ نزار قبانی (+)
برگردان: اسماء خواجه زاده
لا تلعنوا السماءْ
إذا تخلّت عنکمُ..
لا تلعنوا الظروفْ
فالله یؤتی النصرَ من یشاءْ
ولیس حدّاداً لدیکم.. یصنعُ السیوفْ