اسماء خواجه‌زاده

به نام حضرت باران

از خصایص عشق ـ بما هو عشق ـ آن است که مرزها و حدود «من» ِ «عاشق» را تغییر دهد، جابه‌جا کند، و حتا چیز دیگری از آن بسازد؛ و آنچه عشق را صرف‌نظر از فضلیت بودن یا فضیلت نبودن خودش، به نفی و اثبات متصف می‌کند، تعالی ِ هرچه بیشتر یا نزول هر چه عمیق‌تر ِ معشوق است...